و سلام نام خداست...

پیکر بی ‌جان پیامبر اسلام ^{(صلوات الله علیه و آله ی و سلم)} هنوز دفن نشده بود که عده‌ای در سقیفه ی بنی ساعده جمع شدند و برای جانشینی پیامبر خدا به شور و مصلحت اندیشی پرداختند و به خواست و سلیقه ی خودشان، ابوبکر را به عنوان خلیفه ی اول انتخاب کردند و با وی بیعت کردند...

آن ها پیمانی را که در غدیر با پیامبر و علی ^{(علیهم السلام)} بسته بودند را به باد فراموشی سپردند و آن حادثه ی عظیم و بیعت چند هزار نفری را دوستی علی خواندند و قائله را به خیال خودشان تمام کردند.

حضرت امير ^{(عليه السلام)} در دفاع از حق خود، از انصار و ياران رسول خدا ^{(صلی‌ الله ‌علیه ‌و آله ی و سلم)} طلب ياری نمود ولی هيأت حاكمه از اين وضع احساس خطر كرده و در صدد برآمد تا با هجوم به بيت وحی، ارکان حکومت خود را محکم کند.

پس از حمله ‌ها و هتک حرمت های متعدد که به خانه ی دخت نبی اسلام ^{(صلوات الله علیه و آله ی و سلم)} شد، و سوختن خانه و شهادت حضرت محسن ^{(سلام الله علیه)} و زخمی شدن حضرت زهرا ^{(سلام ‌الله علیها)}، نامردمان که دیدند کاری از پیش نرفت تصمیم گرفتند با تحریم اقتصادی و غصب فدک، به اهل بیت پیامبر ^{(سلام الله علیهم)} فشار بیاورند و با این شیوه بلکه بتوانند سلاله ‌های پیامبر را نیز با خیال‌ های شوم خود همراه کنند.

فدک، محک الهی بود که از همان اولین ساعت اعطای آن به فاطمه ^{(علیها السلام)} با عکس‏العمل‌های موافق و مخالف روبرو شد. این برخوردها که در واقع بروز دهنده ی باطن اعتقادی مردم بود، ادامه پیدا کرد تا روزی که فدک غصب شد، و از آن روز، گران‌ سنگی شد که عیار دوست و دشمن را محک زد، و آن چه مردم در زمان پیامبر (^{صلی‌ الله ‌علیه و آله ی و سلم)} جرأت بروز آن را نداشتند ظاهر شد و هر کس نشان داد که به راستی از غصب فدک ناراحت است یا خرسند و یا نسبت به آن بی ‏تفاوت است و برای او ارزشی مثبت یا منفی ندارد که به دفاع از آن برخیزد و اظهار نظر کند.

آری...

پرونده ی فدک باز شد تا نام دوست و دشمن را تا آخر تاریخ در خود ثبت کند!

واضح است که غاصبین فدک دو دسته‏اند: یکی آنان‌ که در حیات فاطمه ^{(علیها السلام)} شخصاً اقدام به غصب آن نمودند و دسته ی دوم آنان‌ که در طول تاریخ از غاصبین طرفداری کردند و به هر صورتی قلبشان از غصب حق فاطمه ^{(علیها السلام)} راضی بود. نام هر دو دسته ی غاصبین در دفتر فدک ثبت خواهد شد.

فدک هدیه بود... هدیه‌ای از جانب پیامبر خدا به فاطمه ی زهرا ^{(سلام الله علیها)} تا سندی تلخ باشد بر چهره ی خیانتکار افرادی که نفاق را در اسلام بنا نهادند....

اللهم صل علی فاطمه و ابیها و بعلها و بنیها و سرالمستودع فیها بعدد ما احاط به علمٌک و لعنه الله علی اعدائهم اجمعین الی یوم القیامه

فاطمه از ریشه ی “ فطم ” به معنای کنده ‌شدن و جدا شدن است.

یونس بن ظبیان روایت می‌نماید که امام صادق ^{(علیه ‌السلام)} از من پرسید:
آیا می‌دانی که تفسیر فاطمه چیست؟
گفتم: مولای من! خودتان تفسیرش را بفرمایید.
ایشان فرمودند: فاطمه ^{(سلام الله علیها)} از هرگونه بدی و زشتی جدا شده بود (فطمت من الشر) و اگر مولا علی^{(علیه ‌السلام)} با او ازدواج نمی‌نمود، از ابتدای خلقت، هیچ شخصی هم‌تراز و صلاحیت‌ داری برای ازدواج با او پیدا نمی‌شد.

منابع: مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ۴۳، ص ۱۰، باب ۲، روایت ۱، مؤسسه الوفاء، بیروت، ۱۴۰۴ هـ ق